تأثیر رژیم رطوبتی بر شاخص های رشد و عملکرد کمی و کیفی چغندرقند

این مطالعه به منظور تعیین و تاثیر زمان آبیاری بر شاخص های رشد و عملکرد کمی وکیفی چغندرقند بر اساس تبخیر تجمعی از تشت تبخیر کلاس aبه عمل آمد. آزمایش با چهار تیمار آبیاری (i1، i2، i3 و i4 به ترتیب آبیاری پس از 70، 8?، 100 و 11? میلی متر از استقرار تا اواسط شهریور و پس از آن به ترتیب 85، 100، 115 و 130 میلی متر تبخیر تجمعی از تشت تبخیر کلاس a) به عنوان فاکتور اصلی و دو رقم منوژرم به نام های زرقان و شیرین به عنوان فاکتور فرعی در چهار تکرار به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه صنعتی اصفهان واقع در لورک نجف آباد در سال 1384 اجرا شد. با افزایش تنش رطوبتی از تیمار i1 به تیمار i4، وزن خشک کل بوته 45 درصد کاهش یافت، اما اثر رقم بر وزن خشک کل بوته معنی دار نبود .با افزایش تنش رطوبتی از تیمار i1 به تیمار i4، سرعت رشد محصول کاهش یافت، ولی افزایش تنش رطوبتی از تیمار i2 به بعد تاثیر بسیار جزیی بر سرعت اسیمیلاسیون خالص و سرعت رشد نسبی داشت. تاثیر رژیم آبیاری بر عملکرد ریشه معنی دار بود. حداکثر عملکرد ریشه با تیمار i1 (?/77 تن در هکتار) و حداقل عملکرد ریشه با تیمار i4 (37/?4 تن در هکتار) به دست آمد. اثر رقم بر عملکرد نهائی ریشه معنی دار نبود. حداکثر عیار قند (19/17 درصد) با تیمار i3 و حداقل آن (02/1? درصد) با تیمار i2 بدست آمد. مقدار سدیم، پتاسیم و نیتروژن مضره در تیمار i1 حداکثر و در تیمار i4 حداقل بود. در تیمار i3، حداکثر درصد شکر قابل استحصال (47/13 درصد) مشاهده شد. عملکرد شکر سفید نیز در تیمار i3 حداکثر (4?/8 تن در هکتار) و در تیمار i4 حداقل (99/6 تن در هکتار) بود. از نتایج حاصله می توان چنین استنباط نمود که برای صرفه جوئی در مصرف آب آبیاری و حصول حداکثر عملکرد چغندرقند، آبیاری در اوایل فصل رشد چغندرقند در ماه های فروردین و اردیبهشت بر اساس تیمار i3 و پس از آن بر اساس تیمار i1 انجام گیرد.